Het ouderlijk huis en omgeving.

Wat een trein reis. Je moet het een keer meegemaakt hebben. Je gaat van links naar rechts in de trein. 12 jaar geleden hebben mijn ouders de zelfde rit gemaakt met de trein en ook met airco. Alleen hingen toen de ijspegels aan het plafond. Dit keer geen ijspegels, maar wel koud. Denk graatje of 18 maar opzich wel lekker voor het slapen. 'S Morgens om omstreeks 7:00/7:15 kwamen wij in Surabaya aan. Van hier uit een taxi gepakt en gewoon gezegd dat we een goed hotel wouden. Het is geworden Hotel Plaza Surabaya.
Onderweg in de taxi waren wij stom verbaasd. Al die indo's op de fiets, sportief bezig. Ook een aantal wegen afgesloten. Elke zondag morgen gaan ze 'sporten', fietsen, voetballen en de politie staat alles in de gaten te houden.
Onderweg vertelde de taxi chauffeur ook dat de mensen bezig zijn met het schoonmaken van Surabaya. Ze willen dat het er schoon en toch wat frisser uitziet. Een grote rivier hebben ze al zo schoongemaakt dat er weer in gevist kan worden en zo zijn ze overal bezig. Het is er wel beter dan Jakarta. De lucht is ook veel schoner.

Hotel Plaza Surabaya wat een luxe zeg. Mooi en netjes het is wat anders dan waar we in Jakarta zitten, maar ja mag ook wel voor die prijs. Ach even 2 nachtjes slapen in luxe moet kunnen en een heerlijke fatsoenlijke grote douche.

Na een goeie nacht rust hebben we in de ochtend de taxi gepakt en zijn we naar het ouderlijk huis van mijn vader gegaan. Tja daar sta je dan voor het eerst bij het huis wat je in eens kunt aanraken. Foto's schieten natuurlijk. Mijn ouders zijn 12 jaar geleden samen geweest en hebben alleen het ouderlijk huis gezien, maar hadden te weinig tijd om verder te gaan. Rest van het verhaal is dus ook allemaal voor het eerst. We lopen verder de straat in en een man kijkt ons aan en lacht. Geeft ons de hand en zijn vrouw komt ook naar buiten en herkend mijn vader. Het zijn de enige oude bewoners in de straat nog. Haar ouders zijn pas een paar jaar geleden overleden.
Naar wat verhalen van mijn vader over vroeger zijn we verder gelopen naar de kerk waar hij is gedoopt. Hier zijn we samen naar binnen gegaan en hebben we even gezeten. Hij wees nog wel even de plek aan waar de hele familie altijd zat. Eenmaal weer buiten zijn naar de school gelopen die er naast staat. Dit was hun basisschool. Wat een gezelligheid met gelijk leerlingen om ons heen en ook leraressen. Gelijk natuurlijk verteld dat hij hier op school zat en ze keken toch verbaasd. We hebben gelijk al ons munt geld achter gelaten zei. De waarde daar van is voor ons zo klein, maar zij kunnen daar voldoende eten halen. We hebben ons adres achter gelaten, zij vroegen hier om, en hierna hebben we een taxi gepakt om naar een souvenir winkel te gaan.
Wauw wat groot ik wou wel de hele winkel leeg kopen, maar gaat een beetje lastig op het vliegveld. Toch wel originele batik blouses gekocht en stof om kussens te maken. Maar we waren alweer afgeleid door het gezellige kleine restaurantje die ze ook hadden. En jaaa daar zaten we weer. Jammie.
Van hier uit zijn we terug gewandeld naar het hotel om bij te komen. Want morgenochtend vertrekt de trein om 08:00 naar Yogyakarta. 5 uur reizen met airco en daar verblijven we bij het huis van een vriendin van mijn nicht waar ook zij zal zijn. Helaas komt mijn tante niet. Het is toch te vermoeiend en ja ze is niet de jongste meer.
Dus ik zeg volgende stop Yogyakarta. Selemat jalan.